REVIEWS THEATRE PLAY
De Volkskrant ★★★★☆
In het fraaie decor van Tim Vermeulen en de intrigerende geluidscompositie van Harpo ’t Hart nemen de vijf acteurs keer op keer afscheid, pijnlijk, hilarisch, recht uit het hart of stilletjes. De apotheose laten we hier graag een verrassing blijven, maar ze maakt het wel helemaal af.
In het fraaie decor van Tim Vermeulen en de intrigerende geluidscompositie van Harpo ’t Hart nemen de vijf acteurs keer op keer afscheid, pijnlijk, hilarisch, recht uit het hart of stilletjes. De apotheose laten we hier graag een verrassing blijven, maar ze maakt het wel helemaal af.
Theaterparadijs ★★★★☆
U hoeft niet bang te zijn dat Rust Zacht Billy abrupt eindigt, zoals dat vaak de valkuil is bij fragmentarische voorstellingen. Maakt u zich daar geen zorgen over, Rust Zacht Billy heeft een perfect einde. Terugkijkend is dit zeker een zware voorstelling, maar als kijker wordt u niet aan uw lot overgelaten. De juiste afmeting van diepgang en humor, met een luchtig begin en een ontroerend eind, maakt deze voorstelling. Chapeau voor cast en creatives, Nederland is een bijzondere voorstelling rijker.
U hoeft niet bang te zijn dat Rust Zacht Billy abrupt eindigt, zoals dat vaak de valkuil is bij fragmentarische voorstellingen. Maakt u zich daar geen zorgen over, Rust Zacht Billy heeft een perfect einde. Terugkijkend is dit zeker een zware voorstelling, maar als kijker wordt u niet aan uw lot overgelaten. De juiste afmeting van diepgang en humor, met een luchtig begin en een ontroerend eind, maakt deze voorstelling. Chapeau voor cast en creatives, Nederland is een bijzondere voorstelling rijker.
De Telegraaf ★★★☆☆
Maar dan is daar ineens die totaal onverwachte, haast documentaire draai die er best even inhakt. Dan krijgen alle voorwerpen waarmee de acteurs de doodskist op een gegeven moment opvullen ineens alsnog keihard betekenis.
Theaterkrant
In een voorstelling met zo’n duidelijke vorm voelt het als een stijlbreuk om over te schakelen naar een bijna documentaire aanpak. Toch werkt het – net als de glijbaan in het crematorium – als tegenhanger. Tegenover acteurs die nabestaanden spelen staat iemand voor wie het naderende einde een realiteit is, en toch bijzonder optimistisch is. Rust zacht Billy doorbreekt zo op verschillende manieren stigma’s rondom de dood: enerzijds door de rituelen eromheen te relativeren en anderzijds door ongemakkelijke vragen niet uit de weg te gaan.
Maar dan is daar ineens die totaal onverwachte, haast documentaire draai die er best even inhakt. Dan krijgen alle voorwerpen waarmee de acteurs de doodskist op een gegeven moment opvullen ineens alsnog keihard betekenis.
Theaterkrant
In een voorstelling met zo’n duidelijke vorm voelt het als een stijlbreuk om over te schakelen naar een bijna documentaire aanpak. Toch werkt het – net als de glijbaan in het crematorium – als tegenhanger. Tegenover acteurs die nabestaanden spelen staat iemand voor wie het naderende einde een realiteit is, en toch bijzonder optimistisch is. Rust zacht Billy doorbreekt zo op verschillende manieren stigma’s rondom de dood: enerzijds door de rituelen eromheen te relativeren en anderzijds door ongemakkelijke vragen niet uit de weg te gaan.
Scenes ★★★★☆
Net wanneer je je afvraagt hoe lang dit zo door zal gaan, neemt de voorstelling een totaal andere wending. De Boer en haar spelers kwamen in contact met Peter die een hersentumor heeft en binnenkort zal sterven. Voor hem bedachten de spelers een ritueel dat we op film krijgen voorgeschoteld. De zeer open houding van deze blijmoedige Peter maakt veel indruk die bij mij vooral het gevoel oproept dat ik misschien niet zo bang hoef te zijn voor de dood.
Net wanneer je je afvraagt hoe lang dit zo door zal gaan, neemt de voorstelling een totaal andere wending. De Boer en haar spelers kwamen in contact met Peter die een hersentumor heeft en binnenkort zal sterven. Voor hem bedachten de spelers een ritueel dat we op film krijgen voorgeschoteld. De zeer open houding van deze blijmoedige Peter maakt veel indruk die bij mij vooral het gevoel oproept dat ik misschien niet zo bang hoef te zijn voor de dood.
Click here for more information about the play
CREDITS FILM
Special guest
Peter Beerthuizen
Peter Beerthuizen
Cast
Anton de Bies
Leòn Ali
Raymonde de Kuyper
Belinda van der Stoep
Lisa Verbelen
Anton de Bies
Leòn Ali
Raymonde de Kuyper
Belinda van der Stoep
Lisa Verbelen
Crew
Concept & direction: Karlijn Milder, Eva Line de Boer
Assistant to director: Lotte Milder
Text speech: Eva Line de Boer, Elly Scheele & Lisa Verbelen
DoP: Karlijn Milder
Camera: Jasper van Leeningen
Scene photography: Martina Fazekas
Sound recordist: Mark Thur
Costumes: Carly Everaert, Jolanda van de Ven
Decor: Tim Vermeulen
Editor: Karlijn Milder
Grading: Martina Fazekas
Sounddesign & music: Harpo 't Hart
Dramaturgy: Martine Manten, Piet Menu
Executive producer: Diane Du Pont
Producer: Marloes Marinussen
Organisation: Theaterzaken Via Rudolphi
Co-production company: Studio AKATAK
Production company: Stichting Euphoria, Het Zuidelijk Toneel
Concept & direction: Karlijn Milder, Eva Line de Boer
Assistant to director: Lotte Milder
Text speech: Eva Line de Boer, Elly Scheele & Lisa Verbelen
DoP: Karlijn Milder
Camera: Jasper van Leeningen
Scene photography: Martina Fazekas
Sound recordist: Mark Thur
Costumes: Carly Everaert, Jolanda van de Ven
Decor: Tim Vermeulen
Editor: Karlijn Milder
Grading: Martina Fazekas
Sounddesign & music: Harpo 't Hart
Dramaturgy: Martine Manten, Piet Menu
Executive producer: Diane Du Pont
Producer: Marloes Marinussen
Organisation: Theaterzaken Via Rudolphi
Co-production company: Studio AKATAK
Production company: Stichting Euphoria, Het Zuidelijk Toneel
Special thanks to Peter Hardenbol, 298 Chinook squadron, Defensie Helikopter Commando & het Nationaal Militair Museum
